Księga niepokoju

Wśród dzieł literatury portugalskiej Księga niepokoju jest dokonaniem szczególnym. Nie jest to ani powieść, ani dziennik, ani zbiór poezji. To coś pomiędzy. Fernando Pessoa, najbardziej znany poeta portugalski, jako jeden z niewielu autorów pochodzących z Portugalii zyskał ogromne uznanie poza granicami kraju. Trudno się dziwić – jego dzieło, choć przesiąknięte klimatem Portugalii, ma charakter uniwersalny, duchowy, filozoficzny.

Narrację tworzy Bernardo Soares – z pozoru nudny pomocnik księgowego, obserwujący rutynę lizbońskiego życia i zapisujący w krótkich fragmentach swoje mimowolne refleksje. Jego spostrzeżenia zamieniają się jednak w poetycko-filozoficzne podróże w głąb ludzkiej duszy – duszy o wielu zakamarkach i odcieniach emocjonalnych. Sam Bernardo Soares był fikcyjnym autorem Pessoi – heteronimem – z którym poeta częściowo się identyfikował, a częściowo traktował jako odrębną jednostkę o własnej osobowości i stylu literackim.