Książki o Kanadzie

Kanada to ogromny, różnorodny kraj, który z pewnością ma do zaoferowania coś dla każdego. Jeśli chcesz lepiej poznać ten zakątek świata lub planujesz kanadyjskie wakacje, polecamy sięgnąć po Zielony Przewodnik wydawnictwa Bezdroża pod tytułem „Kanada„.

Znajdziemy tu dokładne opisy poszczególnych regionów, dowiemy się, co warto zwiedzić w każdym z nich, jakie miasta zobaczyć oraz co w nich zjeść. Będzie sporo o naturze, parkach krajobrazowych i krainach pełnych jezior. Przyroda to w końcu wizytówka Kanady. Nie zabraknie jednak intensywnego zwiedzania miast, muzeów i zabytków. Jeśli szukasz książki o Kanadzie, która kompleksowo zaprezentuje ten kraj, to będzie najlepszy wybór.

„Przewodnik ksenofoba” to cała seria książek skupiająca się na charakterach i dziwactwach poszczególnych narodów. Tym razem, czytając „Przewodnik ksenofoba. Kanadyjczycy„, skupimy się na Kanadyjczykach. Poznamy stereotypy, które wyolbrzymiają ich charakter, dowiemy się nieco o zaletach i mocnych stronach każdego Kanadyjczyka i powyśmiewamy ich przyzwyczajenia, zwyczaje i słabości.

Warto sięgnąć po tę pozycję przed wyjazdem do Kanady. To nie tylko świetna lektura dostarczająca sporo rozrywki, ale również dobra lekcja kanadyjskiej kultury, tradycji, charakteru i, co najważniejsze, tolerancji.

„Teatr ryb. Podróże po Nowej Fundlandii i Labradorze” to książka autorstwa Johna Gimlette’a, znanego podróżnika i pisarza. Tym razem wybierzemy się z nim w niedostępne i wrogie człowiekowi tereny Nowej Fundlandii i Labradoru.

Te skute lodem tereny nie są łatwym miejscem do życia, jednak od wieków zamieszkiwali je ludzie. Jednym z krótkoterminowych mieszkańców był pradziadek Gimlette’a, który jako doktor pracował tam przez jeden z letnich sezonów. Wyprawa inspirowana jest więc przeżyciami przodka, który zmierzyć się musiał z lokalnymi problemami i niesprzyjającym klimatem. W książce przeczytamy sporo o teraźniejszości tego regionu, ale dowiemy się też nieco o jego przeszłości.

Czas poznać Kanadę od podszewki. Kiedy Monika Grzelak, autorka książki o Kanadzie „Kanadiana„, planowała swój roczny pobyt w tym kraju, nie spodziewała się, że zostanie tam na dużo dłużej i zakocha się w tej ziemi. Swoje doświadczenia z mieszkańcami Kanady i jej przyrodą opisuje z dokładnością, ale i sporą dawką humoru.

Z książki dowiemy się, jacy naprawdę są Kanadyjczycy, co warto zjeść w kanadyjskiej restauracji, jakie miasta zwiedzić i czego można się po nich spodziewać, oraz jak przetrwać mroźną i długą kanadyjską zimę.

Zapewne słyszeliście już o Arkadym Fiedlerze – podróżniku, przyrodniku i reportażyście polskiego pochodzenia. Ten niezaznający spokoju na dłużej w żadnym miejscu na Ziemi człowiek odbył wiele fascynujących wypraw, ale tą która najbardziej robi wrażenie, była podróż z Ziemi Ognistej do Alaski.

Przemierzając obie Ameryki, dotarł w końcu do Kanady. Swoje przeżycia i spostrzeżenia opisał dokładnie w książce „Kanada pachnąca żywicą„. Książka ta to w zasadzie zbiór esejów podróżniczych, w których Fiedler opisuje szczegóły geograficzne, historyczne i przyrodnicze.

Czas na coś dla wielbicieli literatury faktu. Książka o Kanadzie pt. „27 śmierci Toby’ego Obeda” to owoc dwuletniego pobytu Joanny Gierak-Onoszko w Kanadzie. Jest to reportaż bazujący na rozmowach autorki z rodowitymi Kanadyjczykami i na burzliwej historii tego kraju.

Tak, Kanada i jej mieszkańcy wcale nie mieli łatwo, mimo że dziś kraj ten jawi się jako raj dla imigrantów. Tworzenie państwa kanadyjskiego opierało się na maltretowaniu rdzennych Kanadyjczyków. I nie mówimy tu o konflikcie zbrojnym, a o systematycznym odbieraniu rodzicom ich dzieci i zamykaniu ich w szkołach z internatem o okrutnych metodach i zasadach. Wielu małych Kanadyjczyków nie przeżyło tej ciężkiej próby, a dowody ukrywane są do dziś.

Kanada, jak kilka innych państw dwóch Ameryk, stała się domem dla wielu polskich imigrantów po drugiej wojnie światowej. Wśród osób, które zdecydowały się wyjechać, byli także pisarze.

Justyna Budzik w swojej książce „Zadomowieni i wyobcowani. O sytuacji pisarzy polskich w Kanadzie” skupia swoją uwagę na poezji i przeżyciach Bogdana Czaykowskiego, Andrzeja Buszy, Floriana Śmieji, Wacława Iwaniuka, Edwarda Zymana, Marka Kusiby i Romana Sabo – polskich poetach, którzy mieszkając Kanadzie, z jednej strony znaleźli spokój i dom, a z drugiej nigdy nie poczuli się tam w pełni u siebie.

Skoro poznaliśmy już losy polskich poetów w Kanadzie, czas na znanych arystokratów. Ich historia została opisana przez Beatę Gołembiowską w książce pod tytułem „W jednej walizce. Polska arystokracja na emigracji w Kanadzie„. Znajdziemy tu dzieje tak znanych i szanowanych rodzin jak Czartoryscy, Komorowscy, Platerowie, Popielowie, Potoccy, Sapiehowie, Tyszkiewicze czy Zamoyscy.

Często decyzją o wyjeździe w poszukiwaniu lepszego życia była nieciekawa sytuacja spowodowana przez komunistów – rozgrabiony majątek, koszmarne wspomnienia, szara rzeczywistość. Książkę polecamy wszystkim miłośnikom polskiej historii, którzy chcą poznać losy Polaków na obczyźnie.

Arkady Fiedler do Kanady powracał wiele razy. Po jego wyprawie z 1935 roku powstała „Kanada pachnąca żywicą”. Prawie 30 lat później, w 1961 roku Tony znowu wybrał się do tego fascynującego, północnoamerykańskiego kraju i napisał o nim kolejną książkę. „I znowu kusząca Kanada” to pozycja, w której łatwo wyczuć miłość autora do Kanady.

Opisy przyrody zachęcają, aby rzucić wszystko i wskoczyć do najbliższego samolotu w tym kierunku. Spotkania z ludźmi, czy to z rdzennymi czy z białymi Kanadyjczykami, czy nawet z kanadyjską Polonią, sprawiają, że ciężko się w tym kraju nie zakochać.

„Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie” to książka o Kanadzie autorstwa Tanyi Talagi. Przedstawia ona wieloletnią historię maltretowania rdzennych mieszkańców Kanady przez białych najeźdźców i odbierania dzieci rodzicom.

Mimo że kanadyjskie prawo zmieniło się już kilkakrotnie, a dawne praktyki zostały potępione, w latach 2000-2011 w szkołach z internatem zmarło wielu rdzennych uczniów. Wielu z nich chciało po prostu wrócić do domu. Niestety w rezerwatach nie ma odpowiednich szkół, a obowiązek szkolny obejmuje wszystkich. Jak się okazuje, w Kanadzie rasizm nadal jest na porządku dziennym, a luk w systemie nikt zdaje się nie zauważać.